დღესასწაულები ძალიან მიყვარს, მიუხედავად ყველაფრისა. ხშირად ვაწყდები აზრს, რომ ახალი წელის ატანა არ აქვთ და არ უყვართ. ყოველთვის მიკვირს.
რამდენიმე მიზეზი, რატომაც მიყვარს ახალი წელი :
1. უამრავი გემრიელი საჭმელი
2. ლამაზად მორთული სახლი და ფერადი ნათურები ნაძვის ხეზე.
3. ლამაზად შეფუთული საჩუქრები
4. ბევრი შოკოლადის კანფეტები
5. ლამაზი ვოლფეიფერი დესკტოპზე და ვირტუალური თოვლი
6. ფეიერვერკები
თუმცა ეს ყველაფერი ყოველთვის ასე არ იყო.
იყო დრო, როცა ახალ წელს არც ერთი ზევით ჩამოთვლილი პუნქტიდან არც ერთი არ მქონდა, მაგრამ ახალ წელს მაინც დიდი სიხარულით ველოდებოდი.
ძალიან მშურს ერთ დიდ ოჯახად შეკრებილი დღესასწაულის, ნაძვის ხესთან უამრავი საჩუქრებით, თბილი და საყვარელი გარემო ბუხართან, აი დაახლოებით ასეთი:
2008 წელი ყველაზე მოსაწყენი იყო ჩემთვის, არსად არ წავსულვარ, ბადრიც ცუდად იყო, 12 ს რომ გადასცდა შევედი ტუალეტში და ბევრი ვიტირე, მერე ჩემს თავს შევპირდი, რომ ასეთი ახალი წელი აღარ მექნებოდა. მერე 4 საათამდე ვუყურე “ჩემს მშვენიერ ლედის” და დავწექი.
ჩემი პირობა შევასრულე და 2009 წელი უკეთესი იყო, ვიდრე წინა.
ჩემი წინა წლის ნაძვის ხე, რომელიც ალბათ 20 წლისაა, თუ მეტის არა, ჩემი კატა კი მისი კომპანიით ტკბება:
ბავშვობაში ანთებული ასანთის ღერი ჩამივარდა ნაძვის ხის ფეხთან დალაგებულ ბამბებში (ნეტავ როგორ მოვახერხე) და ცალი მხარე შეეტრუსა, ამიტომ გამოიყურება ასე საწყლად. 🙂
რაც შეეხება წლევანდელ ახალ წელს… გულმა არ გამიძლო და მცირე საახალწლო შოპინგი მოვაწყვე. ვგიჟდები საახალწლო სათამაშოებზე და ნათურებზე. მთელი სახლი უნდა მოვრთო წვიმებით.
ვერ ავცდი ფერად ფერად მბზინავ ჩრდილებს, განუყოფელია ახალ წელთან.
🙂 ამაზე არ დამცინოთ 🙂 საყვარელია 🙂 ვიცი ვიცი, ბავშვი ვარ ისევ 🙂
წვიმები, ბურთები და ნათურები:
თუ წელიწადში ერთი დღეა ისეთი, რომ თავი ბავშვად ვიგრძნო, რატომაც არა, ვიქნები ახალ წელს ბავშვი და გამიხარდება ყველაფერი ის, რაც ბავშვებს უხარიათ. თქვენც იგივეს გირჩევთ.