ორსულობის მეცხრე თვე

გადავედი ბოლო თვეში და ჩემმა მუცელმაც საგრძნობლად იმატა, თუმცა ისე არა, როგორც ველოდი, დაახლოებით 5-6 თვის მუცელი მაქვს ახლა. ჯერ-ჯერობით 5-6 კილო მაქვს მომატებული და გარდა ხანდახან მუცელიდან გამომავალი ხტუნვა-კუნტრუშისა, არაფერი არ მაწუხებს.

ქალაქიდან არ გავსულვარ, დიდხანს მგზავრობას ვერიდები, მაგრამ არც სახლში ვარ. ვხუმრობ ხოლმე, რათ მინდა სოფელში წასვლა, როცა ჩემი ახალი უბანი პატარა და მყუდრო სოფელს ჰგავს თავისი მწვანე ხეივნებით, კოტეჯის ტიპის ორსართულიანი ბინებით და უამრავი ხილით.

მეც არ ვიცვლები, ძველებურად ვაგრძელებ ნარცისული ფოტოების გადაღებას, ძალიან ბევრს ვსეირნობ, მით უმეტეს ძველ რუსთავში, სადაც საღამოობით ძალიან ბევრი ხალხია გარეთ. ვუღებ ყველაფერს, შენობებს, სამკაულებს, კატას, და ათას სისულელეს.

თეატრის განახლებული შენობა ღამით:

ესეც მე

ჯერ-ჯერობით სულ ესაა

ახალი სახლი

მიუხედავად იმისა, რომ ცვლილებებს კარგად ვეგუები და ყველაფერს ახალს წინასთან შედარებით უფრო პოზიტიურთან ვაიგივებ, უნდა გამოვტყდე, რომ გამიჭირდა საცხოვრებელი სახლის შეცვლა, მაგრამ ახლა ძალიან კმაყოფილი ვარ, იმის მიუხედავად, რომ ყველაფერი დასრულებული არ არის.

პირველ რიგში მომწონს ადგილი. ადგილს ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის. მიჭირს ხმაურიან და ცენტრალურ ქუჩებზე ცხოვრება, ჩემი წინა ორი ბინა სწორედ ასეთ ქუჩებზე იყო, ახლა კი მოვხვდი იქ, სადაც მთელი ცხოვრება მინდოდა ყოფნა. ჩემნაირი ზარმაცი ადამიანისთვის დიდი შვება იყო მეექვსე და მეხუთე სართულებიდან მეორეზე გადმონაცვლება, თანაც სოფლის ტიპის უბანში.

მთელი ეზო მწვანეშია ჩაფლული უამრავი ხილის ხეებით და ლამაზი ხეივნებით. მიუხედავად ამისა, არც ცივილიზაციას წყდება, ზუსტად ორი წუთის ფეხის სავალზე ქალაქის ცენტრში გადიხარ. ქუჩის იქით საცურაო აუზი და მუზეუმია, მარჯვნივ ქალაქის მთავარი სტადიონი, უკან თეატრი, პირდაპირ დიდი ეკლესია, პარკი, კულტურის სახლი, საავადმყოფო და რაც მთავარია სამშობიარო, სადაც ვაპირებ ბავშვის გაჩენას, ასე რომ იდეალურ ადგილზე მოვხვდი.

სახლი ძალიან კარგი აურისაა, ნათელი და გრილი. რამდენიმე დღე ძალიან გამიჭირდა სანამ დავლაგდებოდი, თანაც ათასი წვრილმანი იყო მოსაგვარებელი და დასამონტაჟებელი.

განსაკუთრებით სააბაზანოს კლასიკური ფერები მომწონს.

რაც მთავარია, წინ დიდი ვერანდაა, სადაც მგონი ცხოვრებას ვაპირებ 🙂 ერთი სიტყვით მომწონს ჩემი ახალი სახლი.

Another B-day party

როგორც შეატყობდით ძალიან მიყვარს ბი დეი ფართები, იგივე დაბადების დღის საპატივცემულოდ გამართული დღესასწაულები. ამჯერად სუპერ ექსტრემალურ სიტუაციაში მომიხდა ამ წვეულებაზე წასვლა, სადაც სხვათაშორის წინა წელსაც ვიყავი.

ექსტრემალური იმიტომ რომ, თვის ბოლოს მე და ბადრიმ საცხოვრებელი სახლში შევიცვალეთ, ამაზე უკვე სხვა პოსტში, მაგრამ მთლიანად გამტვერილი და უაზროდ დაღლილი ვალაგებდი ნივთებს, პლიუს სახლში ხელოსანი, რომელიც გვიანობამდე არ გეგმავდა წასვლას, უამრავი და საშინელი ნაკაწრები და დალურჯებები მთელს სხეულზე (რამის მოძებნა რომ მჭირდებოდა, ოთახებში აღმართულ ბარიერებში უნდა მევლო) ასე რომ როცა 7 საათი გახდა, უკვე წასვლის იმედიც აღარ მქონდა.

7ზე ხელოსანმა გამოაცხადა მოვრჩიო, ბადრიც მოვიდა და გადაწყვიტეთ კიდეც წასვლა. დავივიწყე ჩემი დაღლილობა და შევეცადე მაქსიმალურად კარგი დრო მეტარებინა.

გავიხსენე ძველი ჩვეულებანი.

ჰო კიდევ, უკვე მეშვიდე თვეში ვარ, მაგრამ ისეთი პატარა მუცელი მაქვს, რომ ხშირად მავიწყდება კიდეც, საღამოს განმავლობაში ცეკვის დროს  რამდენჯერმე გამაფრთხილეს ნუ ხტუნავო და მეც შეშინებული ვიდებდი მუცელზე ხელს, მაგრამ პროტესტი არ გამოუხატავს ჯერ… 🙂

ვეცდები ამდენი ხნით აღარ დავიკარგო, ინტერნეტი გუშინ გამოიყვანეს.

ორსულობის მეხუთე თვე

და აი მიიწურა ჩემი ორსულობის მეხუთე თვეც. შეიძლება ითქვას უსიმპტომო ორსულობა მაქვს, ხანდახან ეჭვიც მეპარება, მართლა ასეა? ვერაფერს ვერ ვგრძნობ. მუცელიც კი არ გამზრდია ჯერ 🙂 წონაში კი ზამთრის მერე 2 კილო მაქვს დაკლებული.

ექიმები მეუბნებიან ყველაფერი ძალიან კარგად მიდისო, გუშინ ექოსკოპიაზეც ვიყავით, მაგრამ ის რაც ყველაზე ძალიან გვაინტერესებდა – სქესი – ვერ გავიგეთ. სავარაუდოდ გოგოაო, მაგრამ მე ბიჭი მგონია და რატომღაც ძალიან მინდა. ბადრი ბედნიერი სახით ადევნებდა თვალს მონიტორს, მე ვერაფერი დავინახე, არადა მომეგრიხა კისერი გვერდზე ყურებით.

ცხოვრებას ძველებურად ვაგრძელებ, ჯერ-ჯერობით ორსულობის პრივილეგიებით ვერ ვსარგებლობ (ადგილის დათმობა, რიგში გატარება) მუცელი საერთოდ არ მეტყობა, ძველებურად ვიცმევ საყვარელ მაისურებს და მოკლე შორტებს.

რამდენიმე დღეა ბავშვის მოძრაობა ვიგრძენი.  ძალიან უცნაური გრძნობაა, თითქოს რაღაც სკდება შიგნით. ექოზე ექიმმა ერთი წუთით არ ისვენებს, ყირაზე გადადისო 🙂

ჯერ-ჯერობით ყველაფერი ძველებურადაა. ესეც რამდენიმე ფოტო. მე – ხუთი თვის ორსული 🙂

ბოლო რამდენიმე კვირაა ალუჩა მინდოდა კატასტროფულად. ალუჩა კი ნახა ბადრიმ, მაგრამ ახლა ბროწეული მინდა სიგიჟემდე 😦

ჩემი წითელი თმები კი წარსულს ჩაბარდა, ოდნავღა დარჩა ფერი.

რა ხდება ჩემს თავს

დიდი ხანია პირადი პოსტის დასაწერად ვერ მოვიცალე, აი ისეთი, მართლა პირადი პოსტით, მით უმეტეს, რომ ბევრი რამე შეიცვალა და კიდევ ბევრი შეიცვლება.

ესე იგი რა ხდება… ყველაზე მთავარი ის, რომ უკვე ორი თვის ორსული ვარ. გუშინ  გულისცემას მოვუსმინეთ, მონიტორზე მე ვერაფერი დავინახე, მაგრამ როგორც ბადრი მეუბნება, წერტილი უკვე აღარ არის, ლობიოს მარცვლის ხელაა და ჩანასახის ფორმა აქვს. ორსულობის არანაირი სიმპტომი არ მაქვს, არც გულისრევა, არც ხასიათის შეცვლა, ძველებურად ვაგრძელებ ცხოვრებას, ხანდახან ეჭვიც მეპარება, ეს ყველაფერი ხომ არ დამესიზმრა-თქო.

მეუბნებიან რომ გავსუქდი, რამდენიმე კილო მართლა მაქვს მომატებული, მაგრამ ამას ორსულობას არ ვაბრალებ, ზამთარში ყოველთვის ვიმატებ. ბადრი გახარებულია, არ უყვარს როცა სიგამხდრით ყურები მეზრდება ხოლმე 🙂

კიდევ… გარეთ იშვიათად გავდივარ, დაბლა საშინლადაა მოყინული, ძირითადად სახლში ვარ, ვცდილობ არ დავიღალო. ამ ბოლოდ დროს ძალიან გავზარმაცდი და გვიან ვდგები, ისიც იმიტომ, რომ საძინებელში ძალიან ცივა, არადა ძილისთვის კარგია სუფთა ჰაერი, იქ გამათბობელს ვერ შევიტან.  სტრატეგია მაქვს შემუშავებული, 30-მდე ვითვლი და ისე ვდგები სწრაფად, რომ მერე ისევ არ დამეზაროს.

მალე ჩემს ჰობს დავუბრუნდები, ძალიან კარგი საკერავი მანქანა მიშოვნა ბადრიმ, თან ვფიქრობ ზაფხულში უკვე უზარმაზარი მუცელი მექნება და საღამოს კაბების კოლექცია, რომელიც ჩაფიქრებული მქონდა, ჩემს ტანზე აღარ გამოვა 🙂

ჯერ-ჯერობით სულ ესაა… ველოდები გაზაფხულს, თორემ მოწყენილობით სული მხდება.

უი მართლა, გინეკოლოგმა მითხრა სახეზე გეტყობა ორსულობაო, ნეტავ რატომ? შეშუპებული და დასიებული მგონი არ მაქვს, არა?

 

როგორც იქნა… ნამდვილი თოვლი.

აქამდეც იყო, მაგრამ სველი, ტალახიანი, ცოტა, ისეთი, გარეთ გასვლა რომ არ მოგინდება ადამიანს, მაგრამ გუშინ ნამდვილი თოვლი მოვიდა.

დილით ავდექი, ფანჯარაში გავიხედე და თვალები მეტკინა, ისეთი თეთრი იყო ყველაფერი. პატარა ბავშვივით გამიხარდა და მაშინვე ჩაცმა დავიწყე. ბადრი ბუზღუნებს, გარეთ არ გახვიდე, გაცივდები. მაგრამ სახლში რა გამაჩერებს, ძლივს ნამდვილი თოვლი მოვიდა.

გავედი ლიკასთან. ეზოშ იმხელა და ისეთი ხელუხლებელი თოვლი იდო, ბოროტი სურვილი წამოგივლიდა ამ თოვლში გეგორავა და მიმოგეფანტა.

ერთი სიტყვით გემრიელად ვიჯერე გული თოვლით.

ისეთი სითეთრე იყო, რომ თვალებს ძლივს ვახელდი.

ბოროტად გადავუარეთ ხელხუხლებელ თოვლს, ეს იქამდე:

ესეც მერე:

ეგ კი არა საკუთარი სახელის დატოვებაც არ შემრცხვა თოვლზე 🙂

მინიატურული თოვლის ბაბუის გაკეთებაც ვცადეთ, მაგრამ ძალიან მშრალი თვლი იყო და ხელისგულზე დაგვეფშვნა.

თუმცა გუშინდელმა თოვლმა დიდხანს ვერ გაძლო და დღეს ისევ ტალახად იქცა…

ესეც ვიდეო, სადაც მუხლებამდე თოვლში მივაბიჯებ და თბილისის მხარეს ისეთი სითეთრე და სიცარიელეა, საილენთ ჰილი ეგონება კაცს 🙂

მე და სუნამოები

სუნამოებზე ამ ბოლო დროს განსაკუთრებული ქრაში დამემართა. არ მყოფნის, ვერ ვძღები, სულ ახალი სუნის ძებნაში ვარ, ხან გრილი მომწონს, ხან მკვეთრი და მძაფრი, თითქმის ყველანაირი სუნამო შევაგროვე.

ამას დაერთო ისიც, რომ დღეს ამაზონიდან მომივიდა ამანათი ოთხი სუნამოთი.

დავიწყოთ იმით, რაც ყველაფე ძალიან არ მომეწონა. ბრმად ყიდვა რა თქმა უნდა ძნელია, მაგრამ მე ყოველთვის მიმართლებს. დაზუსტებით ვკითხულობ რა ელემენტებს შეიცავს, რა ნოტებს, ტკბილია თუ გრილი, აი დანას შავმა მაქმანმა კი გაოცებული დამტოვა.

უნდა იყოს: მაცდური, სექსუალური, იდუმალი, ცოტა მამაკაცური, ლიმნის მცირე ნოტებით, ლავანდით, ქარვით და მუხის ქერქით.

არის: სუფთა სპირტი. სპირტის სუნის მეტი მე ვერაფერი ვიგრძენი, გინდა წყალში არეული სპირტი დაისხა და გინდა ეს სუნამო. საშინლად იმედგაცრუებული დავრჩი.

შემდეგი ისევ დანას რიმეიქი ძალიან ძველ სუნამოზე – ლუტეცია, რომელიც 1984 წლიდან გამოდის. ვისაც გიყვართ ძველებური სუნამოების არომატი, თითქოს პუდრის სუნი რომ ასდის, მაშინ ძალიან კარგია. თბილი, და არა ტკბილი, დახვეწილი, გამოსასვლელ საღამოს ძალიან მოუხდება.

შემდეგი ჩემი გამოწერილი სუნამოებიდან ლიზ კლეიბონის ცნობილი ბორა-ბორაა, რომელიც ვერ გავარკვიე მომწონს თუ არა. თან მომწონს, თან თითქოს არა, გრილი, ტროპიკული სურნელი აქვს.

და ბოლო, მაგრამ ჩემი ფავორიტი, რომელსაც აშკარად კიდევ გამოვიწერ, იმიტომ რომ ძალიან ძალიან მომეწონა, პირველივე სფლაშზე ისეთ საოცარი სურნელი დააყენა, ტროპიკული, ძალიან სასიამოვნო, ხილის, არ ვიცი ვერ ავღწერ, თითქოს გაზაფხული მოიყვანა 🙂 თან დიდხანსაც გაჩერდა, ახლაც ასდის ჩემს მაჯას სურნელი. ნახევარი საათის მერე უფრო დათბა და სტაბილური სუნი მიიღო.

ფრედ ჰეიმანის შეხება სიყვარულით

რაც შეეხება ჩემს სხვა სუნამოებს, აი ისინიც:

რიანას სადებიუტო გამოშვება, რომელიც ცოტა ტკბილია, მაგრამ აქვს რაღაც, რაც მომწონს.

ქოქოსის, ხილის და ვანილის არომატით.

კიდევ ვერსაჩეს ბრაით კრისტალი, რომელზეც უკვე ვისაუბრე ამ პოსტში. ძალიან ნაზია, ვარდების სურნელით.

მარის შარაპოვას სახელობითი სუნამო, გრილი და სპორტული სურნელით.

და კიდევ რამდენიმე.

აი ჩემი სუნამოები:

რამდენიმე თვის შემდეგ…

რამდენიმე თვის შემდეგ ყველაფერი შეიცვლება, მაგრამ მე ჯერ ამას ვერ ვგრძნობ.

რამდენიმე თვის შემდეგ ახალი ცხოვრება დაიწყება, რომლისაც ძალიან მეშინია და თან მაინტერესებს.

რამდენიმე თვეში  შევიცვლები როგორც ფიზიკურად, ისე შინაგანად.

რამდენიმე თვეში ის პატარა წერტილი, რომელიც დღეს სურათზე მანახეს, წერტილი აღარ იქნება.

მე ჯერ ამის არ მჯერა, ვერც ფიზიკურად ვგრძნობ, ვერც ფსიქოლოგიურად, მაგრამ ნამდვილად ვიცი, რამდენიმე თვეში ყველაფერი შეიცვლება.

ლომი, რომელსაც შევუყვარდი :)

წინა პოსტებში ვახსენე, რომ რუსეთიდან ჩემი ბავშობის მეგობარი ჩამოვიდა ცოტა ხნით, ხვალ უკვე მიდის, ამიტომ უნდოდა მაქსიმალურად ყველაფერი მოესწრო და ყველაფერი ენახა, ამიტომ რამდენიმე ტური მოვაწყეთ ქალაქში და მის გარეთ.

Continue reading