დიდი ხანია ჩეული ექსპერიმენტები აღარ მიტარებია თმაზე და ამ ბოლო დროს ნოსტალგია შემომაწვა, მოწყენილი შევყურებ ხოლმე უკვე ნახევარი წელია ბუნებრივ ფერს და ვფიქრობ რა ვქნა.
წითურ თმაზე ვგიჟდები, ადრე მქონდა წითელი ზოლები გაკეთებული, მაგრამ მთლიანად შეღებვა ვერ გადავწყვიტე. ამ ბოლო დროს აქტიურად შემომაწვა აზრები წითელ თმებზე, მაგრამ ჯერ ვფიქრობ და ალბათ კიდევ დიდხანს ვიფიქრებ.
სამაგიეროდ წუხელ ავდექი და ვარდისფერი ზოლები გავიკეთე, რომლებიც ასე გამოიყურება.
ჩემი ან ჩემი მეგობრების გადაღებული სურათები:
როგორც იქნა დავადგით საშველი და მოვიფიქრეთ თარიღი : 17 სექტემბერი. ჯერ 11 სექტემბერს ვფიქრობდით, მაგრამ მერე გაგვახსენდა რა დღეცაა და გადავიფიქრეთ.
ესე იგი, ბევრი არაფერი მაქვს გასაკეთებელი, ჩემი საზრუნავი მარტო კაბაა, ყიდვას ვაპირებ, არანაირი შეკერვა და შეკვეთა, ისეთი მაინც არ გამოდის მე როგორიც მინდა, ისევ მირჩევნია ტანზე მოვირგო და ვიყიდო, მერე მაინც არავის არაფერს არ დავაბრალებ.
თმებს რაც შეეხება, იმ დღეს “romantics” ვუყურებდი და ანა პაქუინის ვარცხნილობა მომეწონა ძალიან ქორწილზე.
სურათებში კარგად არ ჩანს, თორემ ძალიან ლამაზად აქვს დახვეული და პეპლები თუ ყვავილები ჩაბნეული.
ერთი სიტყვით ათ დღეზე ცოტა მეტი დარჩა, სახლში ყველა ძალიან ნერვიულობს, დედაჩემი ცხრაჯერ რეკავს დღეში. იმედია ყველაფერი კარგად იქნება.
არ ვიცი რისი ბრალია, ალბათ სიცხის და მოწყენილობის, მცირე დოზით ფარული დეპრესიის, მოულოდნელად ავდექი და თმები შევიჭერი. არა, სიგრძე არ დამიმოკლებია და ამქვეყნად ვერანაირი დეპრესია ვერ შემაჭრევინებს, იმიტომ რომ სოფო გრძელ თმებთან იგივდება 🙂 მაგრამ სამაგიეროდ შევიჭერი ე.წ. უსწორმასწორო “ჩოლკა”. თმები მეზრდება კატასტროფულად სწრაფად, რამდენიმე დღეში უკვე “ჩოლკის” სახე აღარ ექნება, ასე რომ სანამ დროა ასე ვატარებ.
ესეც ასე:
მერე ბადრი მოვიდა სამსახურიდან ძალიან დაღლილი, ცოტა გავისეირნეთ, ვჭამეთ, ბადრის მეგობრები ვნახეთ. ჩანთაში ფოტოაპარატიც აღმოვაჩინე და რამდენიმე სურათი გადავიღე.
მომწონს ჩემი საათი, მაგრამ ცოტა დიდი მაქვს და ჩამოდის მაჯამდე.
ეზოში ლიზი დავიჭირე, ბადრის მეგობრის ცოლი, რომელსაც როგორც ყოველთვის კარგი სამკაულები აქვს ხოლმე, ხელნაკეთი.
კვამლის გამოშვების პროცესში 🙂
პატარა ალექსანდრე, რომელზეც ბადრი უბრალოდ აფანატებს.
კიდევ… განადგურებული ვარ სიცხით და სახლიდან ცხვირს არ ვყოფ სანამ მზე არ ჩავა, თან არც შეიძლება ჩემთვის, ჰოდა ვაცხადებ სრულ უსაქმურობის დღეებს, შემომიერთდით 🙂
საშინელება ჩავიდინე, დიახ, საშინელება.
კიდევ კარგი სარკეში ჩახედვა არ შეუძლია, თორემ მეექვსე სართულიდან გადახტებოდა.
იყო ასეთი:
გახდა ასეთი:
l
l
l
l
l
l
l
V
დღეს გაურკვეველი არსება დარბის ძალიან დიდი თავით და ფუმფულა კუდით, მაგრამ წვრილი ტანით 🙂
რომ ვიგრძენი, უკვე ძალიან ცხელოდა და ვეღარ უძლებდა, ავდექი და შევაჭერი გრძელი ბეწვები. სიამოვნებით იწვა და გვერდებს მიშვერდა მაკრატელზე.
აი რამდენი რამე ამძიმებდა ჩემს კატას:
მერე ჩემი სამკაულების ყუთი დავალაგე, ვინაიდან რამდენიმე ახალი შენაძენიც მქონდა და აღარ იტევდა, ახალი დავამატე და იქ გადავიტანე.
ესეც ჩემი ბეჭდები:
ესეც მე თმების ხვევის პერიოდში, როცა ნახევარი მხარე დახვეული მქონდა, ნახევარი სწორი.
სკოლის დამთავრებიდან 5 წელი გავიდა. ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ აუცილებლად წავიდოდი და ყველა ძველ კლასელს ვნახავდი, ძალიან კარგ დროს გავატარებდი და წინასწარ მიხაროდა.
მაინცდამაინც ისეთ დროს დაემთხვა, როცა თავზე ათასი საქმე მექნება დაყრილი. თვის ბოლოს ჩემი ქორწილი, იქამდე კი ძალიან ბევრი საქმე, საყიდლები, ტექნიკური საკითხები 🙂 ერთი სიტყვით ვერ ვახერხებთ წასვლას.
გუშინ ჩემი მეგობარი მაია იყო გამოსული, ჩვენთან მეათე კლასში გამოვიდა და თავის ძველი კლასის ბანკეტზე მიდიოდა, მე ვარცხნილობა და მაკიაჟი ვითავე და საქმეს შევუდექი.
ჩემი მცირე ოქროსფერი არსენალი, როგორც წესი ოქროსფერი არ მიყვარს.
ჩემი შანელის საყურეები, რომელიც ძალიან მომწონს
რაც შეეხება თმებს… დავიწყოთ იმით, რომ მაიას ბავშვობიდან ძალიან გრძელი და შავი თმა აქვს, რომელსაც ძალიან იშვიათად იმოკლებდა. ერთხელ მე და დიანამ ძალით წავიყვანეთ სალონში და დავამოკლებინეთ, ამის მერე ორი დღე დეპრესიაში იყო 🙂 ეს დახვევამდე:
ეს დახვევის შემდეგ ჩემი ჯადოსნული სახვევით:
რადგან შავი კაბა ეცვა ოქროსფერი ელემენტებით, ამ ფერების შეხამებით ძალიან ლამაზი ფერი მივიღე თვალზე, რომელსაც მეც აქტიურად ვიყენებ ხოლმე.
მის დიორ ჩერი საყვარელ შეფუთვაში
და ბოლოს:
გუშინ ვიჯექი სახლში ჩემთვის წყნარად და “how I met your mother”ს ვუყურებდი. მირეკავს ნინო, ბადრის და და მეუბნება ნახევარ საათში გაემზადე, მივდივართ. კი ვიცოდი, რომ ნინოს ქმარს დაბადების დღე ჰქონდა, მაგრამ სადმე თუ ვაპირებდით წასვლას, არ მეგონა. რა უნდა მოვასწრო ნახევარ საათში?
მე ერთი უცნაური ჩვევა მახასიათებს. თუ საჭიროა შემიძლია ათ წუთშიც უპრობლემოდ გავემზადო, ასე რომ ნახევარი საათი ჩემთვის სავსებით საკმარისი აღმოჩნდა.
გავიშრე სველი თმები, ჩემს თმებზე უკვე ბევრჯერ მითქვამს, რომ ძალიან სწორია, ასე რომ არც თმის უთო მჭირდება და არც ფენით გასწორება, უბრალოდ გავიშრე.
5 წუთში გადავისვი ლაქი და ჩემი მზა ნახატები, რომლებსაც ძალიან კარგად ვიყენებ:
საათს დავხედე, 15 წუთი კიდევ მქონდა. შევუდექი მაკიაჟს.
ტრადიციული არეულობა სარკესთან:
ლანკომეს და maybelline- ს მიქსი:
თმებისთვის სულ რამდენიმე წუთი მრჩებოდა და რადგან ახლა the city-ს ვუყურებ, მაშინვე ოლივია პალერმოს ვარცხნილობა გამახსენდა. დასახვევად დრო არ მქონდა, ამიტომ მარტო თმის წინა ნაწილის აწევით შემოვიფარგლე.
ჰო, რა თქმა უნდა სამკაულები, სამკაულების გარეშე თავს ისე ვგრძნობ, როგორც ტანსაცმლის გარეშე.
ამასობაში ბადრიც მოვიდა და წავედით.
რესტორანი “მტკვარი” ანუ როგორც რუსთაველებისთვისაა ცნობილი “ნად კუროი”, სადაც 5 წლის წინ ბანკეტი მქონდა, სუფრა ვერანდაზე იყო გაშლილი, საიდანაც მტკვარი ჩანდა (და ვიღაც მსუქანი კაცი, რომელიც იქვე მშვიდობიანად თევზაობდა)
საჭმელები უგემრიელესი იყო, განსაკუთრებით ხორცის, მე კიდევ ხორცზე ვგიჟდები.
ბადრი ცუდად იყო, თავი სტკიოდა. სანამ ცოტა გრადუსში არ შევიდა, მოწყენილი იჯდა.
ესეც მე:
ჩემი ახალი ბანწიკიანი ფეხსაცმელები.
თეკლას კავალის სამაჯური ბიდზ.ქომიდან
ჩვენ 🙂
ბადრის საათი და სამაჯურები, რომლებმაც ჩემს ხელზე გადმოინაცვლეს.
ყვავილი, რომელმაც ყველას თავი მოიარა, ბიჭების ჩათვლით 🙂
და რამდენიმე კადრი:
მთელი კვირის განმავლობაში ჩემს მიერ გადაღებული სურათები (უმეტესობა უაზრო) მაგრამ მაინც 🙂
ჩემი უსაქმური და მსუქანი კატა. გუშინ ვაბანავე და ცოტა გამინაწყენდა.
გადასაფარებელზე პატარა თათების ნაკვალევი რომ ეტყობა, მაგაზე ვგიჟდები 🙂
ესეც ჩემი შეკერილი რამდენიმე კაბა
და კიდევ რამდენიმე უაზრო კადრი
და ჩემი ფერადი თმები…
როგორც ყოველთვის, როცა რაღაც პერიოდი საინტერესო არაფერი ხდება, საშინელი მოწყენილობა მიპყრობს და ექსპერიმენტების ხასიათზე ვდგები. უმეტეს შემთხვევაში ამის მსხვერპლი ჩემი თმები ხდება ხოლმე, რომელსაც ხან ვიჭრი (მოკლედ არა), ხან ათასფერად ვიღებავ, ერთი სიტყვით კარგ დღეს არ ვაყენებ.
ახლაც ვფიქრობ რა გავაკეთო, დიდი ხანია რაც თმები ჩემს ფერზე დავიბრუნე და ხელი არ მიხლია, ისევ მოწყენილობამ შემომიტია 🙂 ახლა სურვილი მაქვს პირიქით ძალიან გრძელი მქონდეს თმები, ოღონდ ისე არა, ზედმეტად უაზრო სიგრძეში რომ გადადის. აი ეს ზედმეტია ნამდვილად 🙂
უჯრაში მაცდურად არის განლაგებული მუქი ვარდისფერი, იასამნისფერი და ლურჯი საღებავები და თითქოს მეძახიან მოდიო 🙂 (თუ ეს ხმები რომ მესმის სხვა რამის ბრალია?) ჰოდა ჯერ-ჯერობით კი ვუძლებ ცდუნებას, მაგრამ ცოტა ხანში შეიძლება ვეღარც გავუძლო.
წითელმა, ყვითელმა, ნაცრისფერმა და ლურჯმა საღებავებმა და ხშირმა გაუფერულებამ ცოტა არ იყოს დააზინა ჩემი თმა, სულ ცოტა, მაგრამ ესეც ვერ ამიტანია, ყოველთვის კარგი ხარისხის თმა მქონდა. რაც მთავარია არასდროს არ სჭირდება გასწორება.
აი ახლა ასე გამოიყურება ჩემი თმები:
როგორ მშურს ამ სელებრითების, რა ლამაზი და რბილი თმები აქვთ, მგონი რა საშუალებებს აღარ იყენებენ, ეჰ 😦
დღეს ჩამომივიდა დიანას გამოგზავნილი ამანათი ჩემს დაბადების დღესთან დაკავშირებით 🙂 ძალიან საყვარელი რაღაცეები იყო და კარგადაც გავერთე, სტიკერები, ფრჩხილებზე დასაწებებელი ყვავილები და ორი ფერის საღებავი – ვარდსიფერი და იასამნისფერი, ასე რომ ჩემს თმებს ისევ დაერხათ 🙂
აი საღებავები, მე რომ აქ ვეძებე და წითელის გარდა ვერაფერს რომ ვერ ნახავ, ჰა ჰა, თუ ძალიან გაიჭირვე შეიძლება მოლურჯოც ნახო:
ერთი-ორ ღერს ავიჭრელებ გაზაფხულზე. მერე სმაილებით შევუდექი მონიტორის და დინამიკების მორთვას. მგონი ცოტა ზედმეტიც მომივიდა, მაგრამ მიეჩვევა თვალი.
მერე ტელეფონზე გადავედი:
ესეც ფრჩხილების მოსართავები:
ეს რა შუაშია, მაგრამ მომიყვა მაინც ობიექტივში:
მადლობა დიანას 🙂
ქამელეონი 