აგვისტოს 5 დღე – მიმოხილვა + ფოტოები

სანამ ტექსტის კითხვას დაიწყებდეთ, ვისაც ფილმი არ გაქვთ ნანახი, არ არის რეკომენდირებული, შეიცავს უამრავ სპოილერს + ფოტოებს ფილმიდან.

ჰოდა როგორც იქნა ვუყურე ამ ავადსახსენებლ ფილმს, მაგრამ სანამ ვუყურებდი იმდენი უარყოფითი რივიუ წავიკითხე და ისეთი საშინელებები, რომ წინასწარ შემექმნა ცუდი განწყობა.
ჰო, ქართული შთაბეჭდილებების გარდა გადავხედე ჩემს “სამაგიდო” საიტს, იმდბ–ს, სადაც თავიდან რეიტინგი დამხვდა 7,2, ხოლო დღეს უკვე 5.9–მდე დაუწევია, იუთუბზე წავაწყდი მოწოდებებს, დარეგისტრირდით ყველა და მიეცით 1–იანი, ამ “ნაგავს” ისედაც დიდი რეიტინგი აქვს.

გარდა ამისა გადავიკითხე მიმოხილვები, ხმათა უმრავლესობით დადებითი შეფასება ლიდერობს, რომლის მიხედვით ეს “ძალიან გასართობი ფილმია”. არის რამდენიმე შეფასება უმაღლესი ქულით და კარგი გამოხმაურებით და არის რამდენიმე ცუდი შეფასებით და სათაურით “პროპაგანდა”.
ასევე გადავხედე იმდბ–ზე დადებულ კრიტიკულ სტატიებს, სადაც დეტალურადაა მიმოხილული ფილმი და დადებითადაა შეფასებული, ავტორის თქმით ნამდვილად ღირს ამ ფილმის ყურება, რადგან მსახიობთა ჯგუფი და კარგი სპეციალური ეფექტები საინტერესოს ხდის “ომის 5 დღეს”.
შევეშვი ამდენ მიმოხილვებს და ვუყურე ორიგინალში, რადგან როგორც იუტუბზე მოვკარი ყური ქართული დუბლიაჟი საშინლად ცუდად მომხვდა , რუპერტის ხმას აბსურდულ კომედიებში ლუზერებს რომ ახმოვანებენ ხოლმე ისეთი ხმა ედო, ამიტომ ორიგინალის ყურება ბევრად მერჩივნა

არ შევეხები ფილმს პოლიტიკური მხრით, პროპაგანდაა ეს თუ ქვეყნის რეკლამა, რადგან ყველა რივიუში მარტო ამაზე საუბრობენ, განვიხილავ როგორც ჩვეულებრივ კინოს მსახიობების ჩათვლით.
პირველივე კადრებზე ჰიზერ გრეჰემი მომხვდა თვალში, არც ვიცოდი ქასტში თუ იყო, როგორც მოიხსენიებენ “ჰოლივუდელი ბარბი”. ჰიზერს ძალიან ბევრი ცნობილი როლი აქვს შესრულებული და ეკრანულ პარტნიორად ჰყოლია ისეთი მსახიობები, როგორებიცაა ჯონი დეპი, ჯოზეფ ფაინსი, ედი მერფი და ა.შ.

არ ვიცი რატომ, მაგრამ რუპერტის მიმართ უარყოფითად ვიყავი განწყობილი, რომელიც ფილმის განმავლობაში შემეცვალა. რუპერტ ფრენდი ბრიტანულ ფილმების დაჯილდოვებაზე დაასახელეს, როგორც ყველაზე იმედისმომცემი დამწყები მსახიობი.

პირველივე წუთებზე ჩანს ჯონათანი, რომელზეც დიდი ხანია შეყვარებული ვარ და ყველაზე მეტად მას ველოდებოდი ამ ფილმში.
პირველი აფეთქებების და სროლების მერე კადრი გადადის და რუპერტი–ველ კილმერის დიალოგის მერე უკვე თბილისში აღმოვჩნდებით.
უნდა ავღნიშნო რიჩარდ კოული, ტომას ანდერსის ოპერატორი, რომელსაც ძალიან ნაცნობი სახე ჰქონდა და მერე გავიხსენე სპარსეთის პრინცში მყოლია ნანახი, ფილმში სებასტიანი, საკმაოდ კარგი გუნდი შეკრეს რუპერტმა და რიჩარდმა, არახელოვნული დიალოგები და რამდენიმე ამერიკული ხუმრობა, რომელიც ასეთ ფილმებში აუცილებლად იყენებენ შესავლისთვის, სანამ მთავარი ექშენი დაიწყება.

ქორწილის სცენა ცოტა ყალბი მომეჩვენა, მითუმეტეს პატარძლის ქართული კაბა, რომელსაც არა მგონია ახლა იცმევდნენ ქორწილებში, მაგრამ ამით ქართულ ტრადიციებს გაუსვეს ხაზი, და ქალბატონი ემანუელა შრიკი, რომელიც ამ ბოლო დროს ჰოლივუდში საკმაოდ პოპულარული გახდა და სექსუალურ ქალთა რიცხვშიც მოხვდა (რატომ მართლა არ მესმის)
მგონია, რომ სახელი ცუდად იყო შერჩეული, რადგან ამერიკელების პირიდან “ტატია” ცუდად ჟღერდა, წარმოშობით მაროკოელი ემანუელა მართალია გარეგნობით წააგავდა ქართველს, მაგრამ დიდი ვერაფერი სამსახიობო მონაცემებით დაიკვეხნიდა, სიმართლე ითქვას არც სცენარი მაინცდამაინც გადატვირთული, რომ თავი წარმოეჩინა სამსახიობო ოსტატობით. ძალიან გამაღიზიანა მისმა სუპერ დამახინჯებულმა აქცენტმა, მაგრამ თავი იმით ვინუგეშე, რომ უცხოელები ამას ვერ გაიგებენ.
ჩემდა გასაოცრად რუპერტ ფრენდმა ძალიან კარგად შეასრულა თავისი დაკისრებული მოვალეობა, არ იყო ყალბი ან ზედმეტად დრამატული.
ჰო, ბევრმა აღნიშნა, რომ ქართველი ქასთი ჯობდა უცხოელებს, რა ვქნა, ამაში ვერ დაგეთანხმებით. ბევრი აღფრთოვანებულია გომიაშვილით, მაგრამ მე რატომღაც ზედმეტად თეატრალური მომეჩვენა.
პარალელურად ჩართვები იყო პრეზიდენტის სასახლიდან, სადაც ენდი გარსია ჰალსტუხს აწვალებდა და ამაზე ძალიან ბევრი ვიცინე, და უსაყვარლესი და უსიმპათიურესი დინ ქეინი, იგივე კრისტოფერი, რომელიც ფილმის განმავლობაში სულ რამდენიმე წუთი გამოჩნდა.

ძალიან ძალიან მომეწონა კაზაკი დანილი, იგივე მიკო, რომელსაც ადრეც ვიცნობდი, ეს არის ფინელი მსახიობი, რომელიც ერთ წაეროტიკულო ფილმში მყავს ნანახი, ეს კაცი ამ როლისთვის ასი პროცენტით არის შეცვლილი, სხეული მოხატული, თავი გადაპარსული, ერთი სიტყვით ვილაინია, თან ძალიან სიმპათიური, მაგრამ სადისტი 🙂 სახეს რომ იბანს ეს სცენა მომეწონა:

ჰოდა სად გავჩერდი, ქორწილის დაბომბის შემდეგ ტომასი თათიას გადაეფარება, უფრო სწორად ზედ დაახტება და აქ დაიწყება სუსტი სასიყვარულო ხაზი, რომელიც ცოტა არ იყოს გაუგებარიცაა, ისე მალე ვითარდება. რამდენიმე სასიყვარულო სცენა ამოუჭრიათ, ფილმს არ მოუხდაო.

თათია დის და მამის საძებნელად რამდენიმე სოფელს მოივლის, თან ტომასი და სებასტიანი დაყვებიან კამერით, მათი აზრით ეს საინტერესო რეპორტაჟი იქნება, ქართველო გოგო, რომელიც დაკარგულ ოჯახს ეძებს. თათიას ფრაზები ” ქო, ქო, დე იდა, ქარგატ ქარ?” მგონი აქ ჯობდა ისევ ინგლისურად ელაპარაკა, თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ ჩვენს ენას პოპულარიზაცია გავუწიეთ 🙂
მერე განთიანზე გამოსული რუპერტი და ძალიან გემრიელად გამომზირალი ვაშლის ხრაშა–ხრუში და აი ისიც! გმირული მუსიკის ფონზე მომავალი ტანკები და ქვეითი ჯარი (უნდა ავღნიშნო, რომ მუსიკალური გაფორმება საკმაოდ მომეწონა, თან ორიგინალში)

ასევე ცოტა გაუგებარი იყო რატომ განეწყო ჩვენს მიერ ასე დადებითად საყვარელი საცოდავი წითური ბიჭი, რომელმაც გადამწყვეტი როლი ითამაშა ფილმის ფინალში. კადრი, სადაც ცოლ–ქმარი პატარა შვილით ეხვეწებიან არაფერი თქვას, საკმაოდ შთამბეჭდავია, მით უმეტეს ცოლის შეშინებული თვალები.
აქ ისევ ჩემი სადისტი კაცი მოდის და ყველანი თავის პოლკოვნიკთან მიჰყავს.

ოდნავ გაწელილი დიალოგი :სექსუალურადცხვირჩამტვრეულ: ტომასსა და დემიდოვს შორის ჭადრაკის თამაშის განმავლობაში, დანილის გულმოწყალე ჟესტი, სადაც სებასტიანს სიგარეტის ნაფაზს არტყმევინებს და კაპიტან რეზო ავალიანის ეფექტური შემოვარდნა თავისი ლაშქარით 🙂

რა ვქნა, ამ კაცზე გულგრილად ვერ ვისაუბრებ, ყველაზე გამორჩეულია ფილმში, ძალიან შეცვლილია და ასაკი აქვს მომატებული როლისთვის, ფორმაც ძალიან უხდება და სასაცილოდ წამოსროლილი ქართული ფრაზებიც, რომლებზეც ხმამაღლა ვიცინოდი. განსაკუთრებით ეს ფრაზა,როცა ტომასი მანქანიდან ხტება ჩიპის მოსაძებნად, უკმაყოფილოდ ბურდღუნებს ქართულად “გიჟია ეს ბიჭი”

ჰო, ფაქტიურად შეიძლება ითქვას რომ ვიდეო კამერის მეხსიერების ბარათს დასდევენ ფილმის ნახევარი, სადაც სებასტიანმა ბევრი სისხლიანი სცენა გადაიღო, მაგრამ როცა ეს ჩიპი ჩაიგდეს ხელთ, ავალიანს მიყვებიან გორში, არადა სასწრაფოდ სჭირდებათ ინტერნეტი ასატვირთად და საინტერესოა თბილისში რატომ არ დაბრუნდნენ?
გორში ისევ მაშტაბული სცენები, აფეთქებები, ცეცხლები, ბომბები, გადამწვარი სახლები.

რაც შეეხება სპეციალურ ეფექტებს, აქაც ორ ნაწილად გაიყო შეხედულება. ნაწილი ამტკიცებს (ძირითადად ქართული მხარე), რომ ძალიან დაბალი დონის, უსუსტესი, კომპიუტერული ეფექტები იყო, ხოლო უცხოურ საიტებზე და სტატიებში პირიქით, “საკმაოდ ძლიერ სპეც–ეფექტებად” მოიხსენიებენ, რომელიც მათი თქმით რენე ჰარლინს არ ეშლება და ოსტატურად გამოიყენა თავისი ცოდნა
“ომის 5 დღისთვის”.  ამაზე არაფერს, ვიტყვი, უყურეთ და თვითონ განსაჯეთ.
მერე რამდენიმე დაძაბული კადრი, როცა დაბომბვების ფონზე ტვირთავენ მეხსიერების ბარათიდან გადაღებულ კადრებს და ვერ ასწრებენ, ამ დროს რამდენიმე ყუმბარა ვარდება და გონზე მოსული ტომასი ნანგრევებში თავის ოპერატორს პოულობს. როგორც უკვე ვახსენე, ეს ორი ადამიანი ძალიან კარგად ასრულებს თავის როლს და ეს მომენტიც ძალიან შთამბეჭდავია, კერძოდ დიალოგი

დაჭრილი სებასტიანი გადარჩენილ ჩიპს აწვდის, შენობიდან სროლის ხმა ისმის.

– go, you have to go
– no, I’m not leaving you
– listen to me, you need to go,now.
– I’m not fucking leaving you
– fuck off, okey? I can’t move.

და ფინალური მომენტი, სადაც კაზაკს თათია ჰყავს მძევლად აყვანილი და ტომასისგან მეხსიერების ბარათის დაბრუნებას ელოდება, რატომღაც გემრიელად კოცნის ტომასს, როცა ის ცარიელ ბარათს აძლევს და შუბლზე იარაღს ადებს, ისმის გასროლის ხმა და ჩვენი სიმპათიური კაზაკი დაბლა გდია, ხომ ვთქვი წითური ბიჭი გადამწყვეტ როლს ასრულებს ფინალში–თქო.

ერთადერთი კოცნა ფილმის განმავლობაში, თუ დანილის :სიკვდილისწინკოცნას: არ ჩავთვლით:

ფინალი ცოტა არ იყოს და გაუგებარია, თითქოს ერთბაშად წყდება, ვერ ვიგებთ რა მოხდა, როგორ დამთავრდა ომი, ვინ რაზე მოაწერა ხელი, პრეზიდენტების გამოსვლის მერე კადრი სებასტიანთან შეგროვილ მთავარ გმირებზე გადადის, მერე ერთი ეპიზოდი რუპერტის რეპორტაჟიდან და ფილმიც მთავრდება. ბოლოს მიბმულია რეალური დაზარალებულების კადრები, რომელიც ჩემი აზრით ამ სტილის კინოს არ მოუხდა.

რაც შეეხება ემოციურ ნაწილებს, ჩემში არც ერთ ეპიზოდს არ გამოუწვევია არც თვალების აცრემლება და არც გრძნობების მოზღვავება, და საერთოდაც თითზე ჩამოსათვლელი ფილმებია, რომელსაც ჩემი ატირება შეუძლია, მაგრამ ფილმი მაინცდამაინც დიდ ემოციას ვერ აღგიძრავთ, მთავარი აქცენტი მაინც ექშენზეა გადატანილი. საერთოდ ომზე ფილმები დიდად არ მიყვარს (მაგრამ რატომღაც პიანისტზე გემრიელად ვტიროდი)
საბოლოო ჯამში მინდა ვთქვა, რომ მიუხედავად მინუსებისა ეს კინო ასეთ საყოველთაო განადგურებას არ იმსახურებდა და არც ქართველების მიერ საყოველთაო მოწოდებას, რომ უდიდეს დატაბეისზე, რომლის მიხედვითაც ხალხი ყიდულობს/ქირაობს დისკებს, 1 ქულა მისცე და ყველანაირად დაამცირო. ათ ქულას მართალია არ იმსახურებდა, მაგრამ ავდექი და მივეცი.
ასევე ვუყურე რეპორტაჟს ლონდონური პრემიერიდან, რატომღაც ვერსად ვერ ვხედავ მთავარი როლის შემსრულებლებს რუპერტს და ემანუელას, იმედია აგვისტოში ამერიკულ პრემიერაზე მაინც მივლენ, სამაგიეროდ გახარებული ჯონათანი ყველა ინტერვიუში ამბობს, რამხელა პატივი იყო მისთვის ეს როლი და რეზო ავალიანის სახელით ამოტვიფრულ გულსაკიდს ახლაც ატარებს და არსად არ იშორებს.