ჩემი ნიშნობა

მაშ ასე, როგორც იქნა ეს დღეც შედგა და მე და ბადრი ოფიციალურად დანიშნულები ვართ 🙂

დავიწყოთ თავიდან. ჩემი დილა ასე დაიწყო:

საშინელი გრიპი, დაკარგული ხმა, სიცხე, არადა რამდენიმე საათში ნიშნობაა. სასწრაფოდ დავლიე წამლები, ჩაი, მერე ჩემს თავს შთავაგონე, რომ  არაფერი არ მჭირდა და ასე თუ ისე დავძლიე კრიზისი.

ექვსი საათისკენ როგორც იქნა გავემზადე, გაჭირვებით ჩავიცვი კაბა და ჩავედი დაბლა, ბიძაჩემი მელოდებოდა მანქანით.

ეს სადარბაზოში. ნაძალადევი ღიმილით

ამინდმაც არ შემიწყო ხელი, ციოდა და წვიმდა. გავუარეთ ჩემს ძმას და რძალს, ლიკას და მივედით რესტორანში.

ჰოი საოცრებავ! ეს რესტორანი რომ არასდროს არ მინახავს ცარიელი, არ ვიცი გუშინ რა მოხდა, მაგრამ ამხელა დარბაზში მარტო ჩვენ ვიყავით და მერე მოგვიანებით რამდენიმე გოგო მოვიდა დარბაზის ბოლო კუთხეში.  კარგი იყო იმ მხრივ, რომ სხვების ყაყანი და სიგარეტის ბოლი არ გვაწუხებდა, ჩვენთვის ვიყავით, და ცუდი იყო იმ მხრივ, რომ მუსიკოსებს მარტო ერთი მაგიდისთვის დაკვრა ეზარებოდათ და ზარმაცობდნენ 🙂

ბადრის დამ ულამაზესი თაიგული მომიტანა.

ჰო… ბადრიმ ბიძაჩემს და ჩემს ძმას ჩემი ხელი სთხოვა და თან ეცინებოდა, მე და ლიკა აქეთ ვიცინოდით, ახლა უარი რომ უთხრანო. მერე შევუდექით საჭმელების ათვისებას. ლიკამ საწყალ თეფშებს და ჭიქებს ფოტოსესიები მოუწყო.

მერე იმაზე ვიმსჯელეთ, კეიტმა და უილიამმა ჩვენ რატომ დაგვიმთხვიეს სამეფო ჯვრისწერა, ამასობაში ცოტა გრადუსშიც წავიდნენ. მე რამდენიმე ჭიქა არაყი დავლიე სამკურნალო მიზნით, მაგრამ ყელი ისე ამტკივდა, ჩურჩულით ვლაპარაკობდი, მაგრამ მაინც არ ვჩუმდებოდი.

ესეც ჩემი რამდენიმე ფოტო:

ეს რესტორანი, რომლის ფარდების და სკამების გაფორმებაც ძალიან მომწონს

მე და ჩემი აწ უკვე საქმრო 🙂

ლიკას პროვოკაციული ფეხსაცმელები:

ნინოს ბოტილიონები, რომელიც ძალიან მომწონს, მაგრამ ამხელა ქუსლებზე შედგომის არანაირი შანსი არ მაქვს

და კიდევ რამდენიმე ხელების კადრები 🙂

ლიკას განუწყვეტელი მესიჯობა და ჩვენი აპარატურა 🙂

და ბოლო რამდენიმე კადრი.

ჰო, ქალბატონმა ლიკამ არ ისურვა სახის გამოჩენა და დავბლურე.

ეს გაურკვეველი იისფერი ლაქა მე ვარ

ესეც ნინო დენსფლორზე 🙂

ერთი სიტყვით… ძალიან კარგი დღე იყო…

and I’m engaged…